پروندۀ جرم مستند را چه کنم؟
شرمندگی الی الابد را چه کنم؟
اذان میافکند یکباره در صحرا طنینش را
و بالا میزند مردی دوباره آستینش را
در شور و شر حجاز تنهاست علی
در نیمهشبِ نماز تنهاست علی
در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بیکران دارد
آن جانِ جهانِ جود برمیگردد
ـ بر اجدادش درود ـ برمیگردد
سلام ای بادها سرگشتهٔ زلف پریشانت
درود ای رودها در حسرت لبهای عطشانت
چون دید فراز نی سرش را خورشید
بر خاک تن مطهرّش را خورشید
اگرچه داد به راهِ خدای خود سر را
شکست حنجر او خنجر ستمگر را