ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم
روز اول کآمدم دستور تا آخر گرفتم
