آيينهای و برايت آه آوردم
در محضر تو دلی سياه آوردم
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دلها، در اوست
گر زنده دلی مرام تکریم بگیر
ور مرده دلی مجلس ترحیم بگیر
از دور به من گوشۀ چشمی بفکن
نزدیک به خویش ساز و کن دور ز «من»
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم