دل، این دلِ تنگ، زیر این چرخ کبود
یک عمر دهان جز به شکایت نگشود
سرباز نه، این برادران سردارند
پس این شهدا هنوز لشکر دارند
«اَلا یا اَیها السّاقی اَدِر کأسا و ناوِلها»
که درد عشق را هرگز نمی‌‌فهمند عاقل‌ها
آهسته می‌آید صدا: انگشترم آنجاست!
این هم کمی از چفیه‌ام... بال و پرم آنجاست
دلم می‌خواست عطر یاس باشم
کنار قاسم و عباس باشم
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
از دید ما هر چند مشتی استخوان هستید
خونید و در رگ‌های این دنیا روان هستید
