شدهست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
این اشکهای داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
ای پاسخ بیچون و چرای همۀ ما
اکنون تویی و مسألههای همۀ ما
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
