ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
درختان را دوست می‌دارم
که به احترام تو قیام کرده‌اند
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
