تا با حرم سبز تو خو می‌گیرم
در محضر چشمت آبرو می‌گیرم
من كیستم؟ کبوتر بی‌آشیانه‌ات
محتاج دست‌های تو و آب و دانه‌ات
رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
برده‌ست تا دیار گرفتارها مرا
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
