ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستی‌ست لطف جاری او
رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
کویر خشک حجاز است و سرزمین مناست
مقام اشک و مناجات و سوز و شور و دعاست
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
