خاکیان را از فلک، امید آسایش خطاست
آسمان با این جلالت، گوی چوگان قضاست
چون آسمان کند کمر کینه استوار
کشتی نوح بشکند از موجۀ بحار
رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
