ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانهروز در ذکر و ثنا
چون غنچۀ گل، به خویش پیچید، علی
دامن ز سرای خاک، برچید علی
با کعبه وداع آخرین بود و حسین
چون اهل حرم، کعبه غمین بود و حسین
وانهادهست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبردهست تنش را این بار
اینگونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
بر دامن او، گردِ مدارا ننشست
سقّا، نفسی ز کار خود وا ننشست