آسمان از ابر چشمان تو باران را نوشت
آدم آمد صفحه‌صفحه نام انسان را نوشت
وقتی نمازها همه حول نگاه توست
شاید که کعبه هم نگران سپاه توست
وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
هنوز ماتم زن‌های خون‌جگر شده را
هنوز داغ پدرهای بی‌پسر شده را
زمین از برگ، برگ از باد، باد از رود، رود از ماه
روایت کرده‌اند اردیبهشتی می‌رسد از راه
ما را نمانده است دگر وقت گفتگو
تا درد خویش با تو بگوییم موبه‌مو
