حرمت خاک بهشت است، تماشا دارد
جلوۀ روشنی از عالم بالا دارد
سال‌ها شهر در اعماق سیاهی سخت است
روز و شب بگذرد اما به تباهی سخت است
حال ما در غم عظمای تو دیدن دارد
در غمِ تشنگی‌ات اشک چکیدن دارد
قریه در قریه پریشان شده عطر خبرش
نافۀ چادر گلدار تو با مُشک تَرَش
...و به همراه همان ابر که باران آورد
مهربانی خدا در زد و مهمان آورد
دل من باز گرفته به حرم می‌آید
درد دل‌هاست که از چشم ترم می‌آید
تا ابد دامنهٔ عطر بهار است اینجا
دست گل‌هاست که بر دامن یار است اینجا
دل سوزان بُوَد امروز گواه من و تو
کز ازل داشت بلا، چشم به راه من و تو
