ای قدر تو بر مردم دنیا پنهان
چون گوهر در سینۀ دریا پنهان
با گریه نوشت... با چه حالی می‌رفت
آن توبه‌سرشت... با چه حالی می‌رفت
زیبایی چشمه‌سار در چشمش بود
دلتنگی و انتظار در چشمش بود
شوریده‌‌سری مسافری دلخسته
مانند نماز خود، شکسته بسته...
در بين ملائک از تو نام آورده‌ست
نام از تو شکوه ناتمام آورده‌ست
