هم‌نوا بود با چکاچک من
غرّش آسمان و هوهوی باد
آه کوفه چقدر تاریک است
ماه دیگر کنار چاه نرفت
ای دوای درون خسته‌دلان
مرهم سینۀ شکسته‌دلان
غصه آورده‌ام، غم آوردم
باز شرمنده‌ام کم آوردم
دیر شد دیر و شب رسید به سر
یارب! امشب نکوفت حلقه به در
آه ای شهر دوست‌داشتنی
کوچه پس کوچه‌های عطرآگین
دل من! در هوای مولا باش
یار بی‌ادعای مولا باش
وقت پرواز آسمان شده بود
گوئیا آخر جهان شده بود
روزه‌هایم اگرچه معیوب است
رمضان است و حال من خوب است
باز گویا هوای دل ابری‌ست
باز درهای آسمان باز است
