دیدهام در کربلای دست تو
عالمی را مبتلای دست تو
ای بزرگ خاندان آب‌ها
آشنای مهربان آب‌ها
چشم‌هایت روضه خوانی می‌کند
اشک‌ها را ساربانی می‌کند
عطر او آفاق را مدهوش کرد
دشت و صحرا را شقایق‌پوش کرد
باید از فقدان گل خون‌جوش بود
در فراق یاس مشكی‌پوش بود
آینه با آینه شد رو‌به‌روی
خوش بود آیینه‌ها را گفت‌و‌گوی
ای بهشت آرزوهای علی
ای دو چشمت دین و دنیای علی
ای بهشتِ قُربِ احمد، فاطمه!
لیلةالقدر محمد، فاطمه!
