باز جنگی نابرابر در برابر داشتند
دست امّا از سر چادر مگر برداشتند؟
مسافری که همیشه سر سفر دارد
برای همسفران حکم یک پدر دارد
به سوگ نخلهای بیسرت گیسو پریشانم
شبیه خانههای خستهات در خویش ویرانم
شهر آزاد شد اما تو نبودی که ببینی
دلمان شاد شد اما تو نبودی که ببینی
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست
گر زن به حجاب خویش مستور شود
از دیدۀ آلوده و بد دور شود