رباعی | شعر هیأت

رباعی در لغت به معنای «چهارتایی» است و در اصطلاح به شعری می‌گویند که چهار مصراع دارد و مصراع‌های اول، دوم و چهارم آن هم‌قافیه است. وزن معروف این قالب یعنی «مفعول مفاعیلُ‌ مفاعیلن فع» با ذکر «لا حول و لا قوة الا بالله» مطابق است.
در اکثر رباعی‌های موفق، مصراع چهارم برجسته‏‌تر از سه مصراع قبل است و در حقيقت سه مصراع اول، به نوعى زمينه‌‏اى ذهنى براى تکمیل مفهوم مصراع چهارم را فراهم مى‏کنند. رباعی از پرکاربردترین قالب‌های شعر فارسی محسوب می‌شود و بعضی از شاعران بزرگ نظیر خیام نیشابوری و ابوسعید ابوالخیر تنها در این قالب به سرودن پرداخته‌اند.

ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده

سیدمحمدمهدی شفیعی

فصل انتظار

رباعی

بازآ که غم زمانه از دل برود
خواب از سر روزگار غافل برود

سیدحسن حسینی

مجموعه اشعار سیدحسن حسینی

رباعی

آب از دست تو آبرو پیدا کرد
مهتاب، دلِ بهانه‌جو پیدا کرد

محمدجواد شاهمرادی

لیالی مجنون

رباعی

گویند حریم کعبه، در داشته است
از «سیزده رجب» خبر داشته است

محمدجواد غفورزاده

خورشید کعبه

رباعی

تا صبح علی بود و مناجات شَبش
در اوج دعا روح حقیقت‌طلبش

محمدجواد غفورزاده

فصل شکوه

رباعی

اصحاب حسین در خطر، می‌مانند
امثال حبیب بیشتر می‌مانند

محمدحسین ملکیان

رباعی

سر تا به قدم عشق و ارادت بودی
همسنگر مردی و رشادت بودی

سیدمحمد بابامیری

قاصدک‌های سوخته

رباعی

در خاک دلی تپنده باقی مانده‌ست
یک غنچۀ غرق خنده باقی مانده‌ست

هادی محمدزاده

قاصدک‌های سوخته

رباعی

کو خیمۀ تو؟ پلاک تو؟ کو تَنِ تو؟
کو سیمای خدایی و روشنِ تو؟

مرتضی امیری‌اسفندقه

قاصدک‌های سوخته

رباعی

امروز که انتهای دنیای من است
آغاز تمام آرزوهای من است

میلاد عرفان‌پور

از شرم برادرم

رباعی

با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرنده‌های دیگر برگشت

میلاد عرفان‌پور

از شرم برادرم

رباعی

هر غنچه به باغ سوگوار تو شده‌ست
هر لاله به دشت داغدار تو شده‌ست

علی انسانی

دل سنگ آب شد

رباعی