چهل غروب جهان خون گریست در غم رویت
چهل غروب، عطش سوخت، شرمسار گلویت
ای بزرگ خاندان آبها
آشنای مهربان آبها
نه مثل سارهای و مریم، نه مثل آسیه و حوّا
فقط شبیه خودت هستی، فقط شبیه خودت زهرا
شور بهپا میکند، خون تو در هر مقام
میشکنم بیصدا، در خود هر صبح و شام