ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانهروز در ذکر و ثنا
تا گلو گریه کند، بُغض فراهم شده است
چشمها بس که مُطَهَّر شده، زمزم شده است
بیسایه مرا آن نور، با خویش کجا میبرد
بیپرسش و بیپاسخ، میرفت و مرا میبرد
روی اجاق، قوری شبنم گذاشتم
دمنوش خاطرات تو را دم گذاشتم
قریه در قریه پریشان شده عطر خبرش
نافۀ چادر گلدار تو با مُشک تَرَش
اینگونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
ما را نترسانید از طوفان
ما گردباد آسمان گردیم
نتوان گفت که این قافله وا میماند
خسته و خُفته از این خیل جدا میماند
