سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
سال جدید زیر همین گنبد کبود
آغاز شد حکایتمان با یکی نبود
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
چشم تو خراب میشود بر سر کفر
کُند است برای حنجرت خنجر کفر
ای آسمان به راز و نیازت نیازمند
آه ای زمین به سوز و گدازت نیازمند
هیچکس اینجا نمیفهمد زبان گریه را
بغض میگیرد ز چشمانم توان گریه را