من حال پس از سقوط را میفهمم
آشفتهام این خطوط را میفهمم
ای خون تو همچنان نگاهت گیرا
ای جانِ به عرش رفتۀ نامیرا
جانان همه رفتند، چرا جان نرود؟
این آیه به روی دستِ قرآن نرود؟
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
از درد نبود اگر که از پا افتاد
هنگام وضو به یادِ زهرا افتاد