پدر! آخر چرا دنیا به ما آسان نمیگیرد؟
غروب غربت ما از چه رو پایان نمیگیرد؟
بحث روز است صحبت از غم تو
سرخ مانده هنوز پرچم تو
دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
اجازه هست کنار حرم قدم بزنم
برای شعر سرودن کمی قلم بزنم
دیدی که چگونه من شهید تو شدم
هنگام نماز، رو سفید تو شدم
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود