ای کاش مردم از تو حاجت میگرفتند
از حالت چشمت بشارت میگرفتند
الهی به مستان میخانهات
به عقلآفرینان دیوانهات
اى بسته بر زيارت قدّ تو قامت، آب
شرمندهٔ محبّت تو تا قيامت، آب
این آستان كه هست فلك سایهافكنش
خورشید شبنمیست به گلبرگ گلشنش
رباعی گفتی و تقدیم سلطان غزل کردی
معمای ادب را با همین ابیات حل کردی