سر میگذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بیکرانت
روی اجاق، قوری شبنم گذاشتم
دمنوش خاطرات تو را دم گذاشتم
قریه در قریه پریشان شده عطر خبرش
نافۀ چادر گلدار تو با مُشک تَرَش
به صحرا بنگرم، صحرا تو بینم
به دریا بنگرم، دریا تو بینم
دلا غافل ز سبحانی، چه حاصل؟
مطیع نفس و شیطانی، چه حاصل؟
خدایا! داد از این دل، داد از این دل
که یکدم مو نگشتُم شاد از این دل
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی میروم سوی گناه دیگری
ما را نترسانید از طوفان
ما گردباد آسمان گردیم