تا با حرم سبز تو خو میگیرم
در محضر چشمت آبرو میگیرم
از کار تو تا که سر درآورد بهشت
خون از مژگان تر درآورد بهشت
از کشتهاش هم بترسید، این مرد پایان ندارد
مُلکی که او دارد امروز، حتی سلیمان ندارد
بر ساحلى غریب، تویى با برادرت
در شعلۀ نگاه تو پیدا، برادرت
کمتر کسیست در غم من، انجمن کند
از من سخن بیاورد، از من سخن کند
بر دامن او، گردِ مدارا ننشست
سقّا، نفسی ز کار خود وا ننشست
دوباره بوی خوش مشک ناب میآید
شمیم توست که با آب و تاب میآید
گفتم چگونه از همه برتر بخوانمت
آمد ندا حبیبۀ داور بخوانمت