از کار تو تا که سر درآورد بهشت
خون از مژگان تر درآورد بهشت
كوی امید و كعبۀ احرار، كربلاست
معراج عشق و مطلع انوار، كربلاست
ای سفیر صبح! نور از لامکان آوردهای
بر حصار شب دمی آتشفشان آوردهای
یک پرده در سکوت شکستم، صدا شدم
رفتم دعای ندبه بخوانم، دعا شدم
کمتر کسیست در غم من، انجمن کند
از من سخن بیاورد، از من سخن کند
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را
دوباره بوی خوش مشک ناب میآید
شمیم توست که با آب و تاب میآید
گفتم چگونه از همه برتر بخوانمت
آمد ندا حبیبۀ داور بخوانمت