وقتی کسی حال دلش از جنس باران است
هرجای دنیا هم که باشد فکر گلدان است
او غربت آفتاب را حس میکرد
در حادثه، التهاب را حس میکرد
مهمان ضیافت خطر هیچ نداشت
آنگاه که میرفت سفر هیچ نداشت
خونین پَر و بالیم؛ خدایا! بپذیر
هرچند شکستهایم، ما را بپذیر
ای که وجود پاک تو آیینۀ زهراست
هر جا تو باشی اسم بابایت علی آنجاست
عمری به جز مرور عطش سر نکردهایم
جز با شرابِ دشنه گلو تر نکردهایم
پایان مسیرِ او پر از آغاز است
با بال و پرِ شکسته در پرواز است
آیینه و آب، حاصل یاد شماست
آمیزۀ درد و داغ، همزاد شماست
آنقدر بخشیدی که دستانت
بخشندگی را هم هوایی کرد
دختر خورشید و ماه، زهرۀ زهرا
آن که کرامات او گذشته ز احصا
یاعلیُ یاعظیمُ یاغفورُ یارحیم
ماه رحمت باز رفت و همدم حسرت شدیم