عید آمده، هر کس پی کار خویش است
مینازد اگر غنی و گر درویش است
سر میگذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بیکرانت
با خزان آرزو حشر بهارم کردهاند
از شکست رنگ، چون صبح آشکارم کردهاند
آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
نورِ جان در ظلمتآبادِ بدن گم کردهام
آه از این یوسف که من در پیرهن گم کردهام
آسمان بیشک پر از تکبیرة الاحرام اوست
غم همیشه تشنۀ دریای ناآرام اوست
نام تو عطر یاس به قلب بهار ریخت
از شانههای آینه گرد و غبار ریخت
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی میروم سوی گناه دیگری