در عصر نقابهای رنگی
در دورۀ خندههای بیرنگ
پشت سر مسافر ما گریه میکند
شهری که بر رسول خدا گریه میکند
ما خواندهایم قصۀ مردان ایل را
نامآورانِ شیردلِ بیبدیل را
چه رنجها که به پیشانی تو دیده نشد
که غم برای کسی جز تو آفریده نشد
چشم تو خراب میشود بر سر کفر
کُند است برای حنجرت خنجر کفر
چه شب است یا رب امشب كه شكسته قلب یاران
چه شبى كه فیض و رحمت، رسد از خدا چو باران