توفیق اگر دلیل راهت باشد
یا پند دهندهای گواهت باشد
قصد کجا کرده یل بوتراب؟
خُود و سپر بسته چرا آفتاب؟
با خلق اگرچه زندگی شیرین است
ای دوست! طریق سربلندی این است
دل اگر تنگ و جان اگر خستهست
گاه گاهی اگر پریشانیم
پیغمبر درد بود و همدرد نداشت
از کوفه بهجز خاطرهای سرد نداشت
مگذار اسیر اشک و آهت باشیم
در حسرت یک گوشه نگاهت باشیم
در بادیه، گام تا خداوند بزن
خود را به رضای دوست، پیوند بزن
یگانهای و نداری شبیه و مانندی
که بیبدیلترین جلوۀ خداوندی
از دوست اگر دوست تمنا نکنی
این پنجره را به روی خود وانکنی