ای که وجود پاک تو آیینۀ زهراست
هر جا تو باشی اسم بابایت علی آنجاست
سر نهادیم به سودای کسی کاین سر از اوست
نه همین سر که تن و جان و جهان یکسر از اوست...
فرخنده پیکریست که سر در هوای توست
فرخندهتر سریست که بر خاک پای توست
گر بسوزیم به آتش همه گویند سزاست
در خور جورم و از فضل توام چشم عطاست
«بشنو از نی چون حکایت میکند»
شیعه را در خون روایت میکند
ابر تیره روی ماه آسمانم را گرفت
کربلا از من عموی مهربانم را گرفت
بىسر و سامان توام يا حسين
دست به دامان توام يا حسين