با علمت اگر عمل برابر گردد
کام دو جهان تو را میسر گردد
تا با حرم سبز تو خو میگیرم
در محضر چشمت آبرو میگیرم
بر ساحلى غریب، تویى با برادرت
در شعلۀ نگاه تو پیدا، برادرت
هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم