پدر! آخر چرا دنیا به ما آسان نمیگیرد؟
غروب غربت ما از چه رو پایان نمیگیرد؟
یارب به حق منزلت و جاه مصطفی
آن اشرف خلائق و خاتم به انبیا
کیست این حنجرۀ زخمیِ تنها مانده؟
آن که با چاه در این برهه هم آوا مانده
آمیخته چون روح در آب و گل ماست
همواره مقیم دل ناقابل ماست
شمیم اهل نظر را به هر کسی ندهند
صفای وقت سحر را به هر کسی ندهند