علی را ذاتِ ایزد میشناسد
اَحد را درکِ احمد میشناسد
پا گرفته در دلم، آتشی پنهان شده
بند بندم آتش و سینه آتشدان شده
جاده در پیش بود و بیوقفه
سوی تقدیر خویش میرفتیم
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
خدا قسمت کند با عشق عمری همسفر بودن
شریک روزهای سخت و شبهای خطر بودن