فرو میخورد بغض در گلو را
عقب میزد پَرِ هر چه پتو را
نرسد اگر به على كسى، به كجا رود؟ به كجا رسد؟
به خدا قسم كه اگر كسى، به على رسد، به خدا رسد
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود
وضو گرفتهام از بهت ماجرا بنویسم
قلم به خون زدهام تا كه از منا بنویسم