ز رویت نه تنها جهان آفریدند
به دنبال تو کهکشان آفریدند...
فرو میخورد بغض در گلو را
عقب میزد پَرِ هر چه پتو را
باز هم اربعین رسیده بیا
باز هم از تو بیخبر ماندم
نرسد اگر به على كسى، به كجا رود؟ به كجا رسد؟
به خدا قسم كه اگر كسى، به على رسد، به خدا رسد
وضو گرفتهام از بهت ماجرا بنویسم
قلم به خون زدهام تا كه از منا بنویسم
هرچند در شهر خودت تنهایی ای قدس
اما امید مردم دنیایی ای قدس