به رگبارِ ستم بستند، در باغِ حرم «دین» را
به خون خویش آغشتند چندین مرغ آمین را
یاد تو گرفته قلب‌ها را در بر
ماییم و درود بر تو ای پیغمبر
بین غم آسمان و حسرت صحرا
ماه دمیده‌ست و رود غرق تماشا
بهار و باغ و باران با تو هستند
شکوه و شوق و ایمان با تو هستند
دلش می‌خواست تا قرآن بخواند
دلش می‌خواست تا دنیا بداند
باید از فقدان گل خون‌جوش بود
در فراق یاس مشكی‌پوش بود
ای چشمه‌های نور تو روشنگر دلم
ای دست آسمانی تو بر سر دلم
