پشیمانم که راه چاره بر روی شما بستم
سراپا حیرتم! از خویش میپرسم چرا بستم؟
همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
دلم امشب گدای سامرّاست
از تو غیر از تو را نخواهم خواست
تا حضور تو، دلِ خسته مسافر شده است
توشه برداشته از گریه و زائر شده است
وقتی كه شكستهدل دعا میكردی
سجادۀ سبز شكر، وا میكردی
کسی محبت خود یا که برملا نکند
و یا به طعنه و دشنام اعتنا نکند
همپای خطر همسفر زینب بود
همراز نماز سحر زینب بود
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
از خیمه برون آمد و شد سوی سپاه
با قامت سرو و با رخی همچون ماه
خانههای آن کسانی میخورد در، بیشتر
که به سائل میدهند از هرچه بهتر بیشتر