سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
یک روز شبیه ابرها گریانم
یک روز چنان شکوفهها خندانم
صبحت به تن عاطفه جان خواهد داد
زیبایی عشق را نشان خواهد داد
طنین «آیۀ تطهیر» در صدایش بود
مدینه تشنۀ تکرار ربّنایش بود
وقت وداع فصل بهاران بگو حسین
در لحظههای بارش باران بگو حسین
شَمَمتُ ریحَکَ مِن مرقدِک، فَجَنَّ مشامی
به کاظمین رسیدم برای عرض سلامی
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
بوی ظهور میرسد از کوچههای ما
نزدیکتر شده به اجابت دعای ما