اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است
بر دامن او، گردِ مدارا ننشست
سقّا، نفسی ز کار خود وا ننشست
کارش میان معرکه بالا گرفته بود
شمشیر را به شیوهٔ مولا گرفته بود
بوی ظهور میرسد از کوچههای ما
نزدیکتر شده به اجابت دعای ما