هزار حنجره فریاد در گلویش بود
نگاه مضطرب آسمان به سویش بود
هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
خجسته باد قدوم تو، ای که بدر تمامی
فروغ دیدهٔ ما، مهر جاودانهٔ شامی
هرچند حال و روز زمین و زمان بَد است
یک قطعه از بهشت در آغوش مشهد است