امشب ز غم تو آسمان بیماه است
چشم و دل ما قرین اشک و آه است
آیینه، اشکِ کودکان؛ قرآن، علیاصغر
ای مشک! در سینه نمیگنجد دلم دیگر
در بند اسارت تو میآید آب
دارد به عمارت تو میآید آب
فرو میخورد بغض در گلو را
عقب میزد پَرِ هر چه پتو را
وضو گرفتهام از بهت ماجرا بنویسم
قلم به خون زدهام تا كه از منا بنویسم