گرچه صد داغ و هزاران غم سنگین داریم
چشم امّید به فردای فلسطین داریم
بهارِ آمدنت میبرد زمستان را
بیا که تازه کنم با تو هر نفس جان را
عشق تو در تمامی عالم زبانزد است
بیعشق، حال و روز زمین و زمان بد است
خود را به خدا همیشه دلگرم کنیم
یعنی دلِ سنگ خویش را نرم کنیم
گفتند از شراب تو میخانهها به هم
خُمها به وقت خوردن پیمانهها به هم
فرمود که صادقانه در هر نَفَسی
باید به حساب کارهایت برسی
تا عقل چراغ راهِ هر انسان است
اندیشهوری نشانۀ ایمان است
آیینۀ عشق با تو دمساز شود
یعنی که دری به روی تو باز شود
چقدر مانده به دریا، به آستان حسین
پر از طراوت عشق است آسمان حسین
هر کس نتواند که به ما سر بزند
در غربت آسمان ما پر بزند