نمردهاند شهیدان که ماه و خورشیدند
که کشتگان وطن، زندگان جاویدند
گر به چشم دل جانا، جلوههای ما بینی
در حریم اهل دل، جلوۀ خدا بینی
دریای عطش، لبان پر گوهر تو
گلزخم هزار خنجر و حنجر تو
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود
تا لوح فلق، نقش به نام تو گرفت
خورشید، فروغ از پیام تو گرفت