ای خوشا در راه اقیانوس طوفانی شویم
در طواف روی جانان غرق حیرانی شویم
چو بر گاه عزّت نشستی امیرا
رأیت نعیماً و مُلکاً کبیرا
جاده در پیش بود و بیوقفه
سوی تقدیر خویش میرفتیم
طلوعت روشنی بخشیده هر آیینه ایمان را
نگاهت آیه آیه شرح داده بطن قرآن را
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من