آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بودهست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
این جوان کیست که در قبضۀ او طوفان است؟
آسمان زیر سُم مرکب او حیران است
دریاب من، این خستۀ بیحاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من