آنجا که دلتنگی برای شهر بیمعناست
جایی شبیه آستان گنبد خضراست
روی اجاق، قوری شبنم گذاشتم
دمنوش خاطرات تو را دم گذاشتم
قریه در قریه پریشان شده عطر خبرش
نافۀ چادر گلدار تو با مُشک تَرَش
کنار دل و دست و دریا، اباالفضل
تو را دیدهام بارها، یا اباالفضل
ما را نترسانید از طوفان
ما گردباد آسمان گردیم
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم
از خیمه برون آمد و شد سوی سپاه
با قامت سرو و با رخی همچون ماه