الهی اکبر از تو اصغر از تو
به خون آغشتگانم یکسر از تو
آهن شدهایم و دلمان سنگ شده
دلسنگی ما بی تو هماهنگ شده
ای ز داغِ تو روان، خون دل از دیدۀ حور!
بیتو عالم همه ماتمکده تا نفخۀ صور
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را
گفت: ای گروه! هر که ندارد هوای ما
سر گیرد و برون رود از کربلای ما...
بر دامن او، گردِ مدارا ننشست
سقّا، نفسی ز کار خود وا ننشست