جاده در پیش بود و بیوقفه
سوی تقدیر خویش میرفتیم
زخمی شکفته، حنجرهای شعلهور شدهست
داغ قدیمی من از آن تازهتر شدهست
خدایا، تمام مرا میبرند
کجا میبرندم، کجا میبرند؟
دل غریب من از گردش زمانه گرفت
به یاد غربت زهرا شبی بهانه گرفت
ای امیر مُلک شأن و شوکت و عزم و شهامت
تا قیامت همّت مردانه خیزد از قیامت