پر میکشند تا به هوای تو بالها
گم میشوند در افق تو خیالها
بختت بلند باد و بلندا ببینمت!
ایرانِ من مباد که تنها ببینمت!
ما را به حال خود بگذارید و بگذرید
از خیل رفتگان بشمارید و بگذرید
این جزر و مدِ چیست که تا ماه میرود؟
دریای درد کیست که در چاه میرود؟
از نو شکفت نرگس چشمانتظاریام
گل کرد خارخار شب بیقراریام